Myanmar

Mingalawa!

Na een heel gedoe met mijn visum is het gelukt hoor: ik ben aangekomen in Myanmar!
Het eerste wat me opvalt als ik in de taxi zit onderweg naar het busstation van Mandalay, is dat het landschap anders is. Het is droger, een beetje savanne-achtig. Heel anders dan ik gezien heb in Indonesië en Thailand. Als ik wat langer onderweg ben en door de dorpen rijd,  kijk ik mijn ogen uit. Het is net alsof de tijd heeft stil gestaan. Ik voel me alsnog ik in een tijdmachine ben gestapt. Paard en wagens, ossen die op het land werken (geen landwerktuigen dus), traditionele schmink en armoedige huisjes. Daarnaast dragen alle mensen doeken om hun middel (soort sarung) i.p.v broeken of rokken.

Eenmaal gearriveerd op het busstation wisselen Roos en ik onze verhalen uit over onze 'vier dagen vast in een Aziatische stad'. We stappen de bus in naar Bagan. Onderweg komen we weer wat bizarre dingen tegen. Zo was het kruispunt die we over moesten steken veranderd in een rivier. Dat was heel normaal blijkbaar. Over een uur of weet ik hoelang zou het wel weer weg zijn.

In Bagan aangekomen een voedselvergiftiging opgelopen. Gelukkig was het de volgende dag met een hoop paracetamol en diarreeremmers wel te doen. We konden geen tijd meer  verliezen namelijk!
Wat betreft de oorzaak: Blijkbaar worden groenten gewassen met rivierwater... en dat is niet het enige waar de rivier handig voor is. Waarom zou je een douche of wc aanschaffen als je een enorm bad in je achtertuin hebt liggen?

Helaas waren de zonsop- en ondergangen wat minder spectaculair vanwege enorme bewolking in het regenseizoen. Toch was het een prachtig fenomeen. Ik heb nog nooit zoveel verschillende tempels op zo'n enorm oppervlak bij elkaar gezien! Op onze E-bike reden we rond door een savanne vol tempels. We maakten contact met de locals, die ontzettend aardig bleken te zijn. Het voelde wat dat betreft weer een beetje zoals Indonesië.

Ons schema was krap geworden, dus de volgende ochtend zaten we alweer in de bus naar Kalaw. Kalaw was een schattig dorpje vol met locals of hikers. Mijn voedselvergiftiging was inmiddels over en dus was het weer tijd voor wat avontuurlijks. We begonnen een driedaagse hike naar het Inle meer (ong. 62 km). 1 woord: WAUW! Wat een mooie landschappen. Onze groep bestond uit 8  jonge reizigers, 1 gids en 1 kok. Overdag liepen we voor 6-8 uur door de mooie landschappen die Myanmar rijk is. Onze geweldige gids wist ons te vermaken met vele raadsels. 's avonds sliepen we in een traditioneel dorpje en in een monniken klooster. De kok maakte heerlijke maaltijden voor ons terwijl onze gids openlijk vertelde over de pijnlijke geschiedenis en wisselende politieke situatie van het land.

Na drie dagen lopen kwamen we aan bij Inle. Wat een fantastische plek. Mensen leven op het water. In de dorpjes hing een gezellig rommelige sfeer. De eerste dag deden we zeer weinig. We rustten flink uit, verwende onszelf met een massage en heerlijk Indisch eten. De tweede dag deden we een boottocht. We zagen de locals aan het werk. We bezochten handwerken zoals een zilver smid, een weverij en een tabaksfabriek. Ook zagen we op het water vele mensen aan het werk in hun bootjes. Zonder hedendaagse materialen of werktuigen werkten ze ontzettend hard met een glimlach. Ook bezochten we de traditionele 'Long Neck familie'. Daar hebben ze op hun 9 jarige leeftijd al 5 kilo aan gouden ringen om hun nek. Dit loopt op tot meer dan 20 kilo! Daarnaast was de natuur prachtig. Weer een geslaagde dag.
De derde dag gingen we terug naar onze Nederlandse roots: fietsen! We zagen wat dorpjes, een hotspring en wijnproeverij. We nipten aan onze wijntjes terwijl we genoten van het mooie uitzicht.  Daarna fietsten we weer terug om onze bus naar onze eindbestemming Yangon te halen.

De laatste dag in Yangon deden we weinig. We bezochten de enorme gouden pagoda waar Yangon bekend om is en keken 's avonds rond in de straatjes vol voedselkraampjes. De volgende ochtend stapten we al vroeg het vliegtuig in naar Bangkok. Daar brachten we een paar uur door op kohsan road voordat Roos en ik afscheid namen.

In de nachttrein naar Chiang Mai dacht ik nog even terug aan de afgelopen anderhalve week. Myanmar: een land met een heftige geschiedenis, pure cultuur, weinig toerisme, ontzettend lieve locals met een primitieve levensstijl en prachtige natuur.