Het einde in zicht

Welcome to Vietnam!
Eenmaal uit de bus gestapt en onze spullen bij elkaar geraapt kijken we omhoog naar vele wolkenkrabbers van een mega stad: Ho Chi Min. Deze stad oogde al meteen als een mix tussen het rijke westen en Chaotische Azië. De straten zijn breder en schoner, maar het verkeer en de levensstijl is nog altijd even rommelig. We sliepen in een mega groot hostel waar we onze plannen maakten voor de komende twee weken. Al snel merkten we dat de locals lang niet zo lachend, warm en vriendelijk zijn als in de rest van Azië. Maar verder was de eerste indruk goed. En dat bleef die ook.
Onze tweede dag bekeken we de claustrofobische Ho Chi Min tunnels waarna we het vliegtuig pakten naar Hoi An. Wat was dat genieten! Overal taylors, lampionnen, barretjes en gezelligheid. We hebben ons daar 3 dagen ontzettend goed vermaakt. Ik liet ook een jurk en schoenen op maat maken. Dit relaxte dorpje was om verliefd op te worden. Zo gezellig, lay back en mooi! We deden er behalve winkelen, stappen, rondslenteren en liggen aan het strand niet zo veel.
Onze volgende stop was Hanoi. Helaas was de nachtbus vol dus moesten we een extra dagje verblijven in Hue. Dit vonden we niet zo erg. We sliepen in een verrassend goedkoop 4 sterren hotel om even bij te kunnen komen. De volgende dag pakten we de bus naar Hanoi. Tijdens deze reis ontmoetten we twee ontzettend gezellige Zweedse jongens genaamd Niklas en Anton. Daar bleven we de rest van onze Vietnam trip mee samen. Omdat Anton ziek was en we een enorm krappe planning hadden moesten we met z'n drietjes de volgende dag alweer een nachtbus pakken naar Sapa. We deden een 6 uur lange hike door dit prachtige natuurgebied om die nacht vervolgens te slapen bij een traditionele familie thuis in de bergen. Deze mensen waren ontzettend gul, warm en gastvrij. Terwijl ze zelf geen eens broekjes hadden voor hun kinderen, maakten ze voor ons een uitgebreid diner en ontbijt. We sliepen in een houten hutje met z'n drietjes in één bed. 's Nachts werden we wakker van varkens, vechtende honden, kippen, kettingzagen, luidruchtige mannen met marihuanapijpen en scootermotors... Wat een belevenis!
De volgende dag pakten we een bus terug naar Hanoi want de dag erna stond alweer Halong Bay op de planning. Jaja... het was vermoeiend, maar het dubbel en dwars waard. Helaas was de boot vol dus moesten we deze trip doen zonder onze Zweedse vrienden. We hadden een zeer luxe cruise met heerlijk eten, karaoke sessies en goede bedden. Die dag stonden kayak trips, uitzichtpunten, grotten en parelfarms op de planning. Dit allemaal rondvarend over het mooiste stukje zee dat ik in mijn hele leven heb gezien.

Onze laatste avond sloten we af in een hotelkamer in Hanoi met Anton en Niklas. We bestelden pizza, dronken rode wijn en speelden vele spelletjes. Na 1.5 uur slaap zaten we weer in een airporttaxi naar onze volgende bestemming.
We zeiden het geweldige Vietnam vaarwel en landden weer in het centrum van Zuidoost Azië: Bangkok. Nadat Manouks vriendin Marieke en mijn vriendin Liselotte waren aangekomen pakten we weer het volgende vliegtuig naar het zuiden. We sliepen een nachtje in Phuket om de volgende ochtend naar Koh Phi Phi verder te reizen. Onze laatste dagen daar hielden niet veel meer in dan relaxen, winkelen, stappen, zonnen en eten.

Nu ben ik voor de laatste keer ingecheckt. Mijn laatste nachtje van deze bizar gave trip. Morgen vlieg ik terug naar Nederland en zal deze hele reis niet meer het heden maar het verleden zijn.
Ik denk terug aan alle bijzondere mensen die ik ontmoet heb. Aan de prachtige plaatsen. De vreemde talen en culturen. De diversiteit van Indonesië, de schoonheid van Singapore, de backpackerssfeer van Thailand, de pure cultuur van Myanmar, de wilde natuur van Laos, de heftige geschiedenis van Cambodja en prachtige plaatsen van Vietnam. En wat ben ik dan dankbaar. Dat ik mezelf nog beter heb leren kennen. Onafhankelijk, positief, spontaan, cultureel en sociaal heb leren reizen. Dat ik dit heb mogen beleven... Dankjewel voor de beste 6 maanden van mijn leven.